↵

Η διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου ήταν μείζον θέμα από την αρχαιότητα. Ο πρώτος που ήθελε να το επιχειρήσει ήταν ο τύραννος της Κορίνθου Περίνδρος περίπου το 602 π.Χ. Δυστηχώς, είτε λόγω οικονομικών είτε λόγο τεχνικών δυσκολιών είτε λόγο ενός χρησμού που είχε πάρει, κατέφυγε στη λύση της διολκού.

Άλλωστε, εκείνη την εποχή, η Κόρινθος ήταν μεγάλο εμπορικό, πολιτιστικό και ναυτικό κέντρο. Τα διόδια που πλήρωναν στη διολκό ήταν το κύριο έσοδο της πόλης και έτσι εγκατέλειψε το μεγαλεπίβολο σχέδιο του.

Μπορεί ο Περίανδρος να ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε αυτό το έργο αλλά δεν ήταν ο μόνος. Το 307 π.Χ, τρείς αιώνες αργότερα, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, φέρνοντας αιγύπτιους μηχανικούς, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο του. Οι μηχανικοί του φέροντας καταστροφικές συνέπειες στη διάνοιξη της διώρυγας για τις γύρο περιοχές λόγο της διαφοράς στάθμης των θαλασσών. Έτσι, το σχέδιο για άλλη μια φορά εγκαταλείφθηκε. Ομοίως το επιχείρησαν ο Καλιγούλας, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Νέρωνας και είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Μόνο ο τελευταίος, το 67 π.Χ. χρησιμοποιώντας χιλιάδες εργάτες προχώρησε 3300 μ. Δυστηχώς, σταμάτησε ότν ο Νέρωνας επέστρεψε αναγκαστηκά στη Ρώμη για να έρθει αντιμέτωπος με την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα και αργότερα με το θάνατό του, οι εργασίες σταμάτησαν. Ακόμα, ο Ηρώδης ο Αττικός, οι Βυζαντινοί, οι Ενετοί και πολύ αργότερα ο Ιωάννης Καποδίστριας, όλοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια για οικονομικούς, στρατιωτικούς ή τεχνικούς λόγους.

Η μεγάλη απόφαση πάρθηκε μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Αφού πρώτα το ελληνικό κράτος είχε απορρίψει κρίνοντας ανεδαφικές τις προτάσεις του Λ. Λυγούνη (1852) και του Γάλλου μηχανικού Grimant De Caux (1862). Το 1869, η κυβέρνηση Ζαϊμη, μελετώντας τα πλεονεκτήματα αυτού του έργου και έχοντας σαν σύμμαχο της όλα τα τεχνολογικά και οικονομικά μέσα, έδωσε το πράσινο φως. Οι εργασίες άρχισαν το 1882 στις 23 Απριλίου. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Ούγγρο Gerfer (διώρυγα του Φραγκίσκου, Ουγγαρία) και ελέγχθηκε από το μηχανικό Daujats (διώρυγα Σουέζ). Οι μηχανικοί κινήθηκαν στα “χνάρια” που είχε χαράξει ο Νέρωνας θεωρώντας την ως οικονομικότερη και σωστότερη λύση.

Για 8 χρόνια γινόταν εργασίες μέχρι που διακόπηκαν λόγο εξαντλήσεως των κεφαλαίων της εταιρείας  και τελικά έκλεισε. Συνέχεια στο όραμα έδωσε η ελληνική εταιρεία ” Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου” υπό τον Α. Συγγρό. εργάστηκαν 2.500 άτομα με τα καλύτερα μηχανήματα της εποχής. Το έργο διήρκησε 11 χρόνια κάνοντας εγκαίνια 25 ιουλίου του 1893. Έχει μήκος 6.346 μ., πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 μ., στο βυθό 21,3 μ., έχει βάθος 7,5-8 μ. και εξορύχθηκαν 12 εκατ. κυβικά μέτρα.

Η γεωλογική δομή του εδάφους είναι ανομοιόμορφηκαι έχει ως συνέπεια την κατάπτωση μεγάλων όγκων χωμάτων. Η διώρυγα έχει κλείσει πολλές φορές και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το 1944 ήταν και το μεγαλύτερο διάστημα που έμεινε κλειστή λόγο της ανατίναξης που προκάλεσαν οι Γερμανοί στα πρανή της και τη ρίψη σιδηροδρομικών οχημάτων. 60.000 κυβικά μέτρα κατέπεσαν στη διώρυγα. Οι εργασίες επισκευής κράτησαν 5 χρόνια (1944-1949).

Σήμερα, εξυπηρετεί τουλάχιστον 13.000 πλοία ετησίως διαφόρων εθνικοτήτων.